JERICHO

JERICHO

i. e. Luna, mensis, aut odor eius. Civ. opulentissima in tribu Beniamin, ab Hierosolymis 150. et a Iordane 60. stad. Num. c. 22. v. 1. Ios. c. 2. v. 1. Hanc a Iosue dirutam c. 5. et 6. aedificavit Hiel de Bethel. 1. Sam. c. 16. v. 34. 2. Par. c. 28. v. 15. Math. c. 20. v. 29. sed cum iactura maximi minimique filiorum, iuxta diras, quibu Iosue reaedificatorem devoverat. Nobilis fuit palmetis, et balsami viridariis, unde etiam civitas palmarum appellatur. Deut. c. 34. v. 3. In agro fertilissimo hortisque pulcherrimis referto sita. Unde Prov. Plantatio rosae in Iericho. Hodieque planities ut bi vicina, verno tempore, hoc plantae genere mire abundat, cuius descriptionem Morer. in Dict. Hist. exhibet. Honoravit urbem hant miraculis suis SERVATOR MUNDI, caeco, ibi sanato, etc Capta a Romanis, Vespasiani et Titi tempore, Christianis postmodum terra sancta magni nominis; hodie vix pagus est, ab aliquot Aethiopum familiis, male cultus. Vide porro Luc. c. 18. v. 35. et c. 19. v. 1. Ioseph. Antiqq. l. 5. c. 1. De b. I. 1. 5. c. 4. Plin. l. 5. c. 14. Strabo Ptol. torniel. et Salian. in Ann. Vet. Vest. ut et in voce Hiericho.